Andrzej Wróblewski: ku realizmowi
Oprowadzanie Marka Maksymczaka (IS PAN)

Przedmiotem spotkania prowadzonego przez Marka Maksymczaka z Instytutu Sztuki PAN będą przedstawienia olejnych i gwaszowych „szoferów” Andrzeja Wróblewskiego, na które spróbuje on spojrzeć w kontekście oeuvre artysty.

Wróblewski, dokonując repetycji motywu szofera w technice innej niż olejna, poddał ów motyw znacznej modyfikacji, która ściśle koresponduje ze znaczeniem dzieł charakteryzujących się odmienną naturą medialną. Zamiana techniki olejnej na gwaszową i akwarelową idzie w parze ze zmianą warstwy semantycznej prac, czego nie należy odczytywać jako niespójność znaczeniową powstającą pomiędzy dziełami, lecz jako konwersję dokonującą się w kategoriach wzajemnego dialogu, który łączy ze sobą poszczególne wypowiedzi.

W obrębie „szoferów” występuje problem eliminacji bezprzedmiotowych kompozycji z figuralnych scen - jest to mechanizm zmierzający do urealnienia obrazowanej rzeczywistości. Proces ten prowadzi od kompozycji prezentującej scenę o nienaturalnym charakterze - „Szofer niebieski” i wiedzie ku dziełu realistycznemu - „Szofer w mieście”. W tej perspektywie obraz gwaszowy zwraca na siebie szczególną uwagę, ponieważ stanowi wypowiedź, która rozwija i dopełnia zawartą w pracach namalowanych na płótnie problematykę.

Marek Maksymczak - historyk sztuki, doktorant Instytutu Sztuki PAN, pisze pracę doktorską na temat grupy Wprost, zajmuje się polską sztuką powojenną w kontekście przemian społeczno-poltycznych, stypendysta MKiDN w ramach programu Młoda Polska, prowadzi badania nad sztuką „nowej figuracji”, publikował w „Biuletynie Historii Sztuki”, „Kwartalniku Rzeźby Orońsko”, „Quart” i „Znaku”.