Alexandra Bachzetsis. A Piece Danced Alone
Scena dla tańca

„A Piece Danced Alone”, czyli taniec do tańczenia w pojedynkę Alexandry Bachzetsis, to seria wykonań solo przekazywanych sobie po kolei przez dwie tancerki. Performans Bachzetsis bada w ten sposób koncepcje oryginalności i imitacji, porażki i przekraczania granic – niezbywalnych elementów każdej interpretacji. Za pomocą elementów formalnych: powtórzenia i odzwierciedlenia, partie solo na jednego tancerza autorstwa Bachzetsis to zgłębianie wysiłku, by „spróbować jeszcze raz” – albo by „pogorszyć lepiej”, jak mawiał Samuel Beckett.

„A Piece Danced Alone” nabiera kształtu w trzech etapach. W pierwszym w centrum zainteresowania leży pytanie, na ile powtarzanie ruchów, gestów, fraz, obrazów czy słów jest niezbędne do tworzenia znaczeń i ustanawiania nowych kodów kulturowych. Powtórzenie występuje tu w dwóch sensach: z jednej strony może być opisane jako zamierzone powielenie ruchu, jego reprodukcja bądź imitacja. Z drugiej zaś, powtórzenie może być także równoznaczne z ćwiczeniem, próbowaniem. W drugim etapie, Bachzetsis odnosi się do porażki powtórzenia, które z założenia jest niedokładne. Jako akt interpretacji, a nie tylko reprodukcji obrazu, ruch powtórzony nie może być identyczny z oryginałem, jako że sama interpretacja zakłada odstępstwo. I na koniec, „A Piece Danced Alone” to studiowanie źródeł współczesnych ikon, badanie ich przemian w różnych przestrzeniach kulturowych, społecznych czy politycznych.

W swojej twórczości Bachzetsis często odnosi się do cielesności i zjawiska transformacji. Jej performansy nierzadko koncentrują się na imitowaniu i zapisywaniu cielesnych form ekspresji – gestów, spojrzeń, nawet ubioru – które z sposób świadomy lub nie stanowią część różnych sfer i tematów kulturowych. Jej prace prowokują do pytania, jak uchwycić charyzmatyczną obecność człowieka w ruchu, oraz jak to, co uchwycimy, może zostać utrwalone i przekazane do wiadomości przyszłym pokoleniom.

„A Piece Danced Alone” w szczególności odnosi się do tego ostatniego pytania za pomocą „podręcznika użytkownika” czy „spisu treści” ruchów, które Bachzetsis opracowuje, a które z założenia mają stać się książką lub filmem. Bachzetsis współpracowała przy realizacji tej pracy z wieloma przedstawicielami bardzo różnych dziedzin – od krytyki i historii sztuki po taniec i dizajn. W rezultacie projekt ten, tańczony przez samą autorkę, stanowi budowlę składającą się z informacji wynikających z tej współpracy, z rozmów. Koniec końców, dzieło to jest tak interpretacją instrukcji, jak i instrukcją, którą można interpretować – a także w nieskończoność powielać.

Alexandra Bachzetsis (ur. 1974 w Zurychu), artystka, performerka, choreografka pracująca w Zurychu i Bazylei. Jest zawodowo aktywna w różnych dziedzinach: teatrze, tańcu i sztukach wizualnych. Studiowała w szwajcarskich Zürcher Kunstgymnasium oraz Dimitrischule in Verscio, a także w ramach Performance Education Program w STUK arts centre w Leuven (Belgia). Studia podyplomowe kontynuowała w Das Arts, the Advanced Research in Theatre and Dance Studies centre w Amsterdamie. W czasie studiów pracowała jako tancerka i performerka, współpracując m.in. z Sashą Waltz & Guests w Berlinie oraz Les Ballets C. de la B. w Gandawie, Christine De Smedt i Koenem Augustijnenem. Od 2001 działa niezależnie, zajmując się produkcją i pokazywaniem swoich prac w teatrach i instytucjach sztuki współczesnej.