Agnieszka Graff
oprowadza po wystawie
fot. Daniel Chrobak
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zaprasza na gościnne oprowadzanie po wystawie „Kto napisze historię łez”.
W niedzielę 9 stycznia o 14:00 po wystawie oprowadzi prof. Agnieszka Graff.
„Kto napisze historię łez” to wystawa o relacji między kobiecym ciałem a represyjnym prawem. Jej tytuł został zapożyczony z pracy amerykańskiej artystki Barbary Kruger i podkreśla żmudny proces dochodzenia kobiet do swoich praw. Prezentowane na wystawie dzieła starają się przełamać impas, jaki zapanował w debacie nad aborcją, przekroczyć kryzys języka werbalnego i wizualnego. Celem jest wyjęcie tematu aborcji spod władzy politycznych klisz. Artystki opierają się na prawdziwych historiach i wprowadzają do swoich realizacji całe spektrum wizualno-poetyckich odniesień, wyobrażeń i symboli, które oddają złożoność doświadczenia związanego z byciem w ciąży i aborcją.
Na wydarzenie obowiązują zapisy, limit osób: 15.
Na wydarzenie obowiązuje cena biletu normalnego + 1 zł lub cena biletu ulgowego + 1 zł.
Sprzedaż biletów zostanie uruchomiona w M sklepie w poniedziałek 3 stycznia 2022.
Agnieszka Graff
kulturoznawczyni, profesorka w Ośrodku Studiów Amerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie prowadzi między innymi zajęcia o ruchu kobiecym w USA oraz gender w kinie amerykańskim. Autorka kilku książek feministycznych. Oprócz "Świata bez kobiet" (2001) – poszerzone wydanie ukazało się niedawno po dwudziestu latach nakładem wydawnictwa Marginesy – wydała też: "Rykoszetem. Rzecz o płci, seksualności i narodzie" (W.A.B., 2008), "Matkę feministkę" (KP, 2014) oraz "Memy i graffy. Dżender, kasa i seks" (KP, 2015, wspólnie z Martą Frej). W serii z Różą Krytyki Politycznej ukazał się autobiograficzny wywiad rzeka pt. "Graff. Jestem stąd" (2014; współautorem jest Michał Sutowski). Publikowała teksty naukowe w takich czasopismach jak: „Signs”, „Public Culture”, „East European Politics and Societies”, „Feminist Studies”, „Czas Kultury” i „Teksty Drugie”. Od kilku lat pisuje felietony do „Wysokich Obcasów”. Jest autorka polskiego przekładu „Własnego pokoju” Virginii Woolf. Od połowy lat 90. aktywna w polskim ruchu feministycznym, m.in. współorganizowała pierwsze warszawskie Manify, współtworzy Kongres Kobiet. Jej esej „Znikająca kobieta", zamieszczony w Świecie bez kobiet, wyjaśnia mechanizm przejęcia języka dotyczącego aborcji przez przeciwników praw kobiet.