Afektywne publiczności
Oprowadzanie dr Ewy Majewskiej po wystawie „Ministerstwo Spraw Wewnętrznych”

Jesteśmy wychowani w sztywnym podziale na sferę prywatną i publiczną. Choć nie zawsze w pełni wiemy, jak ten podział przebiega oraz dlaczego istnieje, organizuje on nasze doświadczanie świata, funkcjonalnie wskazując to, co możemy robić i mówić w przestrzeni publicznej, a co wyznacza już obszar intymny.

W moim oprowadzaniu po wystawie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Intymność jako tekst chciałabym przyjrzeć się wieloznaczności kategorii publiczności (rozumianej jako element sfery publicznej, przestrzeni publicznej bądź po prostu jako widownia wydarzeń artystycznych; ostatnio również jako „publiczność wyemancypowana” (Ranciere) albo jako podmiot rewolucyjnych przemian). Interesuje mnie to, gdzie afekt staje się publiczny (Berlant, Ahmed), jak też sytuacje, w których obiekty naszych pragnień stają się głównymi przeszkodami naszej samorealizacji (Berlant, Hegel). Jako filozofka, myślę głównie pojęciami, ale postaram się o nich mówić w sposób zaangażowany, wpisując się w ten sposób w tę mocno destabilizującą klasyczne podziały wystawę. Zatrzymamy się przy części eksponatów, poplotkujemy, może też uda się zakłócić stabilną reprodukcję przywileju.

dr Ewa Majewska

filozofka feministyczna i aktywistka. Od 2003 roku wykładała na Gender Studies UW, była stypendystką ICI Berlin, IWM w Wiedniu, prowadziła badania w UC Berkeley w USA. Opublikowała książki Feminizm jako filozofia społeczna oraz Sztuka jako pozór?, jest współredaktorką tomów: Równa szkoła, Zniewolony umysł II. Neoliberalizm i jego krytycy oraz Futuryzm miast przemysłowych oraz autorką ponad 50 artykułów i esejów, m. in w: e-flux; Signs, Przekroju, Praktyce Teoretycznej. Jest adiunką na Wydziale Artes Liberales UW.