Fotka

W „Fotce” młody badacz społeczeństwa, Nathan Jurgenson, stawia pytanie o to, jak rozumieć fotografię w epoce mediów społecznościowych i zalewających nas zewsząd nowych obrazów: niekończących się selfie, postarzanych widoków, zdjęć jedzenia i znikających w sieci fotek.

I odpowiada na nie w nieoczywisty sposób: zamiast potępiać strumień fotek jako nieprawdziwą i nieartystyczną fotografię, autor proponuje ich pogłębione rozumienie – jako to, przez co widzimy otaczającą nas rzeczywistość i jako sposób porozumiewania się z innymi. Obiektyw aparatu fotograficznego, który nosimy ze sobą w kieszeni, zmienił spojrzenie na nas samych i świat, w którym żyjemy – fotka to nieustanna komunikacja, a świat istnieje tylko o tyle, o ile jest komunikowany.

Fotografię społecznościową rozumiem nie tyle jako stadium w rozwoju fotografii albo jako awans amatorskich zdjęć błyskawicznych w hierarchii fotograficznej, ile jako przemianę o większym zasięgu – dotyczącą wyrażania siebie, pamięci i tego, co społeczne. Przeciwstawiam się zatem tendencji panującej wśród krytyków do przyglądania się najpierw gadżetom – do rozpoczynania od rzeczy, w najbardziej dosłownym sensie. Dyskusje o zdjęciach społecznościowych rzadko wykraczają poza obszar urządzeń i platform, szczegółów technicznych – tego, której firmie się udaje, która ponosi porażkę, kto inwestuje i kto kogo kupuje. Tymczasem myślenie o fotografii społecznościowej po prostu jako fotografii wykonywanej urządzeniami przenośnymi, albo fotografii w mediach społecznościowych, jest myśleniem zbyt prostym, dosłownym i technocentrycznym. W zamian proponuję rozumienie fotografii społecznościowej jako praktyki kulturowej, zwłaszcza sposobu widzenia, mówienia i uczenia się.

fragment książki

Tak jak „O fotografii” Susan Sontag, na którą świadomie jest odpowiedzią, „Fotka” jest zwięzła, mało w niej czułości i brak obrazów. Bo jeśli przeciętne zdjęcie jest coraz bardziej głupie, fotografia tym bardziej się liczy; społeczna fotografia, jak ujmuje to Jurgenson, doprowadziła do „fuzji mediów i ciał”, która sprawia, że każdy, kto chadza do galerii sztuki, to cyborg.

Jason Farago, „New York Times” („Top Art Books of 2019”)

 

Nathan Jurgenson
jest teoretykiem mediów społecznościowych, redaktorem naczelnym magazynu „Real Life”, byłym redaktorem „New Inquiry”. W swoich tekstach publikowanych w pismach akademickich i popularnych magazynach rozwija pojęcie „cyfrowego dualizmu”, za pomocą którego krytykuje przekonanie, że Internet to cyberprzestrzeń odseparowana od prawdziwej rzeczywistości. Cyfrowość jest dla Jurgensona raczej czymś ucieleśnionym, materialnym i realnym.

Książka dostępna w M sklepie!


Bilety

..3CZW3  Kup bilet
..3CZW3  Kup bilet
..hCZWh  Kup bilet