Grupa Azorro (1-11/11)

Oskar Dawicki (1971), Igor Krenz (1959), Wojciech Niedzielko (1959) i Łukasz Skąpski (1958) zawiązali grupę Azorro w 2001 roku. Azorro nie jest zwyczajną formacją artystyczna. To - używając terminologii muzycznej - supergrupa, złożona z artystów znanych już wcześniej z indywidualnej działalności. Jako Azorro realizują przede wszystkim filmy wideo, w których - nie bez ironii - dotykają delikatnych kwestii wartościowania sztuki współczesnej, kondycji instytucji wystawienniczych oraz pozycji artysty w hierarchiach artystycznych i społecznych.

Są przenikliwi, nastawieni na podważanie obowiązujacych norm i skłonni do myślenia przewrotnego, krytycznego, dokuczliwie wbrew. Ich atutem jest jednak również poczucie humoru i dobre aktorstwo - jak w pierwszym filmie "Bardzo nam się podoba", w którym odwiedzają znane placówki wystawiennicze Warszawy, a po wyjściu z każdej, w ten sam sposób, aż do przesady - w kółko jednym i tym samym zdaniem - zachwalają, to co przed chwila oglądali.

Drugim ważnym tematem poruszanym przez Azorro jest sam język i jego (nie)komunikatywność. Szczególnym wyrazem tęsknoty artystów za światem, w którym nic nie ginie w tlumaczeniu jest film "Pyxis Systematis Domestici Quod Dicitur" - utrzymana w konwencji kina drogi historia podróży artystów z Krakowa do Wiednia, podczas której rozmawiają między sobą i z napotkanymi ludźmi wyłącznie po łacinie.

Prace Azorro znajdują się w kolekcjach m. in. Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu, Galerii Arsenał w Białymstoku.

ZOBACZ TAKŻE