Kolekcja

Prace Aliny Szapocznikow w kolekcji Muzeum pochodzą z eksperymentalnego okresu jej twórczości – formalnemu nowatorstwu towarzyszy tu nowe ujęcie kwestii ciała i jego reprezentacji. Szapocznikow dotyka traumatycznych wątków pamięci Holokaustu, choroby, ograniczeń i słabości ciała, a jednocześnie przez jej twórczość przemawia niezwykła afirmacja życia oraz nieposkromiona siła kobiecej ekspresji.

Brzuch to gipsowy odlew brzucha Arianne Raoul-Auval, ówczesnej narzeczonej Rolanda Topora. Odlew ten stał się „materiałem źródłowym” do szeregu kolejnych rzeźb Aliny Szapocznikow, które artystka wykonywała z różnych materiałów: gipsu, marmuru (Wielkie brzuchy), poliuretanu. Eksperymenty z tym ostatnim tworzywem doprowadziły do powstania pomyślanych jako multiple Brzuchów-poduszek, które w zamyśle Szapocznikow miały wejść do masowej produkcji. W 1968 artystka wykonała ponad 100 takich Brzuchów-poduszek, chcąc, by trafiły „pod strzechy” – do domów i przedszkoli.