Kolekcja

“Nie ma kraju w naszych sercach” powiedziałam jej a ona spojrzała na mnie ze zdziwieniem. Po takim spojrzeniu nie mogłam zaproponować jej drinka. Z tym jej wzrokiem, jego dyskomfort kazał mi myśleć o moich kolanach i otwierać bez potrzeby moją torbę, sprawdzając rzeczy w mojej torbie szłam i szłam godzinami. Zaczęłam nagrywać mój głos mówiąc jak ja nienawidzę pytań z jakiego kraju jestem, tych gównianych granic, narodowości, narodowych oczekiwań na co, dla kogo dokładnie są te oczekiwania, dla jakiego powodu mówić moim ojczystym językiem jakby cokolwiek należało do mnie kiedy to mówię? Chcę by moje kroki były krokami przyjemności dla rzeczy które robię których nie muszę nazywać, - nagrałam to- zapachy, dźwięki, faktury, ubrania i zachowania innego świata. G.S, 2013

I. 27 września (piątek), godz. 20.00
Roman Stańczak i Kostis Velonis

II. 28 września (sobota), godz. 20.00
Zofia Kulik i Anna Molska

III. 2 października (środa), godz. 20.00
Geta Brătescu i Asli Çavuşoğlu

IV. 3 października (czwartek), godz. 20.00
Jack Smith i Bill Kouligas

Film Georgii Sagri SALOON: NIE MA KRAJU W NASZYCH SERCACH (1h15m, 2014) prezentuje dokumentację serii czterech performansów o tym samym tytule pokazywanych w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 2013 roku. Performanse były autonomicznym działaniem w kontekście wystawy kolekcji Muzeum “W sercu kraju.”

Film zawiera tekst w formie podpisów, obiekty z muzealnej kolekcji oraz prace zaproszonych artystów będące częścią performansów, jak również diagramy powstałe w procesie montażu filmu. Film ten ma służyć przyszłym celom odżegnując się od historycyzowania i opracowywania wydarzenia z przeszłości, czy to performansu czy to wystawy.

Tym samym, film nie jest dokumentacją performansu lecz promocją SALOON-u – nomadycznego projektu kuratorskiego zapoczątkowanego przez Sagri w 2009 roku – i wyrazem chęci jego dalszego działania.

Strategia SALOON-u jest przejawem typowego dla Sagri zaangażowania w tematykę ucieczki, przemieszczenia, deterytorializacji, które jak tłumaczy artystka wynikają z „potrzeby przyjemności i ciągłej zmiany”. Sagri zadaje pytanie o to jakie obszary wspólne można stworzyć w społeczeństwie „zakładając brak podziałów na bierne i czynne, wewnątrz i zewnątrz, przedstawicielstwo i reprezentantów”.