Kolekcja

Naumann oferuje wgląd w przyziemne, małomiasteczkowe, nawet przaśne źródła skrajnej prawicy. Jej scenograficzne instalacje stawiają widza w sytuacji wręcz teatralnej, gdzie otoczony jest on np. meblami w stylu Memphis Group, zalewającymi Niemcy Wschodnie pod koniec XX wieku. W twórczości artystki pojawiają się także pytania o konsekwencje transformacji Europy Środkowej w 1989 roku, zaangażowanie polityczne artystów czy też temat socrealizmu. Do tego obszaru należy również praca „Eurotique” nawiązująca do fenomenu tzw. euro-remontów w Europie Środkowej w latach 90. XX wieku. Były to próby uatrakcyjnienia i upodobnienie mieszkań i domów do „zachodnich”, dzięki takim elementom jak podwieszane sufity z ukrytym oświetleniem, laminowane płyty na podłogach, ściany z karton-gipsu, etc. Instalacja Naumann analizuje to zjawisko jako formę wymazywania przeszłości, operację na estetycznych przyzwyczajeniach i (powierzchowne) zerwanie z tradycją.