Kolekcja

Obojętność, brak motywacji i niezadowolenie z socjalistycznego systemu produkcji doprowadziły na Kubie do powszechnego szukania usprawiedliwień dla nieprzychodzenia do pracy. Jest to możliwe dzięki elastyczności i wyrozumiałości państwowych przedsiębiorstw wobec pracowników. Artystę interesuje zarejestrowanie kreatywności pracowników wymyślających wymówki, by unikać pracy, Skontaktował się z wieloma z nich – większość, by wyjaśnić swoją nieobecność, korzysta z telefonu, który pozwala łatwiej zmyślać historyjki przedstawiane pracodawcy.

Celem artysty było zebranie jak największej liczby wymówek – zrobił to, kupując prawo do nagrywania tych telefonicznych rozmów. Za jedną wymówkę płacił tyle, ile wyniosłyby dniówki, gdyby pracownik poszedł do pracy zamiast się od niej wymigiwać. W ten sposób artysta stworzył grupę osób, które – nie wykonując żadnych produktywnych czynności – otrzymywały dokładnie tyle samo pieniędzy, ile państwo zapłaciłoby za ich pracę. Wymówka mogła dotyczyć od jednego dnia do miesiąca, a nawet dłużej. Dłuższe nieobecności mogły być usprawiedliwiane na wiele sposobów: aby mieć wolne przez jeden, trzy lub nawet więcej tygodni pracownik mógł użyć jednej lub kilku wymówek. Wymówki były opłacane po zakończeniu okresu nieobecności.