Wielka rozmowa jest jednym z klasycznych dzieł polskiej neoawangardy lat 70. Gutt i R aniszewski poddali w niej krytycznej redefinicji koncepcję Formy Otwartej Oskara Hansena. Artyści wystąpili poza racjonalne rozważania nad komunikacją wizualną, zafascynowani komunikacją rytualną, pozawerbalną, właściwą kulturom plemiennym. Ten artystyczny dialog rozpoczął się w 1972 roku od spontanicznego pomalowania przez Gutta twarzy Raniszewskiego. W odpowiedzi Raniszewski stworzył kolorową maskę, starając się odtworzyć w drewnie malowidło, którym kolega pokrył jego twarz. Maska przybrała postać małego sześcianu — zgeometryzowanego modelu głowy Raniszewskiego. Model przeskalowano następnie do wielkości 2 × 2 m; jego wnętrze stało się tłem dla interakcji artystów i ich przyjaciół. Gutt: „Równolegle byliśmy aktywni w przestrzeni miasta i natury.
Po roku sześcian został przeniesiony w góry i nasza rozmowa i kolejne spotkania miały charakter inicjacyjny”. Kolejne wypowiedzi „rozmawiających” artystów doprowadziły do powstania niezwykłego, rozwijającego się przez ponad trzydzieści lat dzieła procesualnego. Wiktor Gutt podkreśla, że śmierć Raniszewskiego w 2005 roku nie stanowiła zamknięcia Wielkiej rozmowy: „W 2009 zrealizowałem rekonstrukcję pierwszego malowania z 1972 roku, tym razem na czarnoskórej Adji Djallo z Senegalu. Czas w Wielkiej rozmowie był i jest czasem wirtualnym, może biec w różnych kierunkach, jak w mitach”.
Współuczestnicy: A. Djallo, K. Chromiński, C. Chojnowski, A. Czebotar,
Rok powstania: 1972-2008
Sposób nabycia: zakup24.09.2013