Kolekcja

Instalacja „Zmierzch długiego dnia” została zrealizowana dla Galerii Kronika w Bytomiu. Dzieło powstało na skutek spontanicznego eksplorowania Warszawy przez artystę, zapożyczonego od francuskich sytuacjonistów i letrystów miejskiego „dryfowania”. Podczas tego typu wędrówki Choróbski natknął się na przeznaczony do wyburzenia budynek Mennicy Polskiej. Budowla ta stała się inspiracją dla instalacji przestrzennej opartej o znajdujące się w galerii jarzeniowe świetlówki oraz elementy szklanej fasady zburzonej ostatecznie Mennicy. Używając szkła z rozebranego budynku, artysta stworzył wokół świetlówek dodatkową warstwę. Mieszanka przezroczystych odłamków naklejona na szklane rury filtrowała i przyćmiewała światło w pomieszczeniach Kroniki. Instalacja prowokowała do refleksji nad miejskimi ruinami, które są skutkiem nowej sytuacji ekonomiczno-gospodarczej. Minimalistyczna forma pracy odnosi się do materialności i wartości dzieła sztuki. Wartość budynku skazanego na wyburzenie dewaluuje się jak waluta produkowana w nim w czasach świetności. Artysta może natomiast próbować uniknąć przytłaczającej materialności sztuki i posłużyć się gestem lub znalezionymi materiałami. „Zmierzch długiego dnia” można odczytywać w kontekście wielu miast przełomu XX i XXI wieku, w których w wyniku kryzysów ekonomicznych nastąpiła dezindustrializacja, zanikanie przemysłu, spadek zatrudnienia i produkcji. Zasoby kapitałowe zanikały w przemyśle, postępował spadek eksportu towarów przemysłowych, opłacalności państwowych kopalń czy stoczni, a miasta traciły mieszkańców i zyskiwały opuszczone tereny oraz budynki pofabryczne. W szerszym kontekście instalacja ukazuje ulotność znaczeń nadawanych miejscom i przedmiotom przez procesy ekonomiczne. Daje też wyraźny sygnał, że dzieła sztuki nie są od tych procesów wolne.