Kolekcja

Instalacja „Archiwum Bakhneli” to efekt współpracy między Gruzinem Gelą Patashurim, Japończykiem Ei Arakawą i Amerykaniem Sergeiem Tcherepninem.

Ci trzej artyści począwszy od roku 2005 przeprowadzili wspólnie już kilka interwencji, zainscenizowanych sytuacji, działań przestrzennych i dźwiękowych opartych najczęściej na scenariuszach, partyturach i nieformalnych instrukcjach. Praktyka Patashuriego, Arakawy i Tcherepnina jest polem wspólnoty i spotkania. Odnosi się do koncepcji samoorganizacji, międzyludzkich więzi i oddolnych inicjatyw twórczych w gruzińskiej sztuce i architekturze.

„Archiwum Bakhneli” zostało zrealizowane na zbiorowej wystawie w Pawilonie Gruzińskim na 55. Międzynarodowym Biennale Sztuki w Wenecji, którego kuratorką była Joanna Warsza. Pawilon Gruzji, nazwany „Kamikaze loggia”, powstał jako przybudówka na dachu jednego z pomieszczeń weneckiego Arsenału. Ten typ zabudowy to spontanicznie aranżowana „architektura pasożytnicza”, charakterystyczna dla Gruzji lat 90, kiedy na blokach z czasów sowieckich dobudowywano nowe piony, a metraż mieszkań powiększano za pomocą tarasów i balkonów konstruowanych ze złomu i innych znalezionych materiałów.

Sercem instalacji Patashuriego, Arakawy i Tcherepnina, scenariuszem i inspiracją do ich wspólnych działań jest zbiór wierszy gruzińskiego robotnika Aleksa Bakhneli, ojca Patashuriego. Datowany na lata 1978–2003 (rok tragicznej śmierci ich autora) zbiór niespełna 300 wierszy stanowi osobisty komentarz Bakhneli do społeczno-politycznej sytuacji w Gruzji na przestrzeni ćwierćwiecza. W oparciu o partyturę złożoną z pierwszych wersów tych utworów i instrukcje muzyczne do muzyki emitowanej z używanych na Kaukazie w latach 70. japońskich radioodbiorników, artyści stworzyli performatywną instalację dźwiękową, która przekształciła przestrzeń loggii w samodzielny głośnik i instrument. Poezja przetłumaczona została na architekturę pawilonu.