Filmoteka Muzeum

Transformacja to zabawa ze strukturą obrazu. Dzięki zastosowaniu prostej techniki przemian w obrębie warstw wizualnych Zgraja zmierza do uzyskania swoistego rodzaju tautologii obrazów, mianowicie chodzi mu o zrównanie abstrakcji z figuratywnością.

Poczynając od najprostszej formy – czarnego kwadratu autor z pomocą stopniowej zasady strukturyzacji oraz towarzyszącej temu progresywnej kompozycji muzycznej komplikuje na naszych oczach video obrazy. W kolejnych fazach widzimy obraz jako raster, jako reprodukcja, zdjęcie twarzy kobiecej aż ostatecznie jawi się nam on jako bezpośrednia rejestracja wspomnianego kobiecego oblicza.

Proces przeistaczania się podlegający tu zasadzie „oddalania”, czy zwiększania dystansu wobec elementów składowych struktury obrazu dość mocno podporządkowany jest dynamice muzycznej, co nadaje mu dodatkowy eksperymentalno-abstrakcyjny charakter.

Zabieg wychodzenia od szczegółu do ogółu spełnia też funkcję budzenia w odbiorcy namysłu nad generowaniem obrazu, nad strukturą i składowymi tego, co widzialne. Maszyneria wizualna w tym przypadku z pomocą transformacji wychodzi do widza – objaśnia siebie samą i samą siebie przedstawia.

Opis na podstawie: (tes), Malowane kamerą, „Dziennik Zachodni”, Katowice, 14.04.1993; J. Thomas, G. Zgraja, Videoobrazy, tłum. S. Zgraja, Galeria Kronika, Centrum Sztuki w Bytomiu nr kat 8/93, Bytom 1993.
 

(AH)