Filmoteka Muzeum

Film prezentuje osobę Jana Świdzińskiego w świetle jego teorii kontekstualizmu. Jest to materiał ukazujący artystę w różnych kontekstach: w podróży, w domu, w przestrzeni publicznej, podczas pracy. W rozmaitych grupach społecznych: wśród widzów w galerii, studentów, przechodniów w mieście, wśród rodziny. Nie brakuje w nim również wypowiedzi osób związanych z artystą zawodowo, jak Joseph Kosuth czy Richard Martel. Ich wypowiedzi i analiza kontekstualizmu odsłaniają kolejne perspektywy rozumienia tej teorii. Według Świdzińskiego kontekst wpływa nieustannie na dzieło. Chodzi o to, aby pokazać własny kontekst, własną sytuację. Podstawą są różnice w kontekstach, różnice postrzegane są jako korzystne i inspirujące. Energia nie jest w dziele, ale w procesie. System kontekstualny jest systemem całkowicie otwartym. Zdaniem Jana Świdzińskiego statyczny obraz sztuki przestał istnieć, gdyż przedmioty posiadają znaczenie, a jak zmienia się czas to zmianie ulega znaczenie i tworzy się znak pusty.

W filmie stawiane są pytania o to, kim jest artysta? Czym aktualnie jest sztuka? Jak różni się ona od tego, co było przed i w czasie komunizmu? Czym jest rzeczywistość? Czym różni się od rzeczywistości poszczególnej jednostki? Co to jest kontekst i jak go rozumieć społecznie oraz osobiście?

(ZK)
 

Rok powstania: 2015
Czas trwania: 37'23"
Język: różne (polskie napisy)
Oryginalne media:

© Media Kontakt Sp. z.o.o