Filmoteka Muzeum

Zrealizowany w konwencji teledysku materiał jest zabawną opowieścią dwudziestoletniej bohaterki o jej dotychczasowym życiu na wsi. Pełni jednocześnie rolę subiektywnego przewodnika po „biednej miejscowości Kurówko” prezentując ją przez pryzmat poszczególnych, trywialnych wydarzeń i wspomnień.

Wieś staje się w nim tłem dla swoistego performance dziewczyny, która poprzez zachowanie i sposób ubioru manifestuje swój dystans i odcina się od otaczających ją miejsc i przestrzeni społecznej. Bohaterka zabiera głos w sprawie wsi i swojego miejsca w tym mikrokosmosie, jakże niewdzięcznym i ograniczającym z jej perspektywy.

Choć jej narzekania nie są bezzasadne, film poprzez swoją formę daleki jest od jednoznacznie krytycznego komentarza o wiejskiej rzeczywistości i braku perspektyw dla młodych. To celebracja i jednocześnie drwina z ciała i seksualności prezentowanej przez pryzmat stereotypów kojarzących się z wsią (muzyka disco-polo, frywolne pozy, kicz.)

W filmie Rycharski przemyca również dyskretnie odniesienia do swoich innych projektów (wiejski street-art) wskazując kierunki przyszłego rozwoju swojej praktyki artystycznej.

(SzM)