Filmoteka Muzeum

Kino gestu, sprzeczne i ironicznie zdystansowane wobec samego siebie. W krótkiej formie zostaje uchwycony moment „wpadania na pomysł” bądź „myślenia”. W ciemnej przestrzeni z oświetleniem punktowym na chwilę objawia się autor – artysta, myśliciel – by natychmiast odejść, pozostawiając po sobie smugę, nieśmiertelny osad: idee i dzieło w jednym.

Z drugiej strony wylatująca z głowy chmura jednocześnie ośmiesza owo „myślenie”, „wpadanie na pomysł”. Treningto niejednoznaczna gra, lawirująca między dowcipem a przesłaniem. Jak podkreśla sam autor, chodzi tu również o komentarz do filmu Tańcząc ze łzami w oczach, rodzaj sugestywnej notki, która ma skłonić widza do zastanowienia.

Rumiancew uderzając się w czoło, wykonuje wymowny gest w stronę widza, by nie zatrzymywać się jedynie na emocjonalnym (w dużej mierze fałszywym) poziomie przesłania wspomnianego filmu, by sięgnąć nieco głębiej, w stronę zawartych tam treści.

Opis na podstawie: J. Zielińska, Daniel Rumiancew, w: Nowe zjawiska w sztuce polskiej po 2000, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Warszawa 2007; J. Baudrillard, Spisek sztuki, tłum. S. Królak, Warszawa 2006; M. Nieludcew, Tańcząc ze łzami w oczach. Daniel Rumiancew w Goldex Poldex, http://cojestgrane.pl/wydarzenie/58198/ (dostęp: 30.09.2011).

(AH)

Rok powstania: 2010
Czas trwania: 1'07"
Język: brak języka
Oryginalne media: BETA SP

© Daniel Rumiancew