Filmoteka Muzeum

Niejednoznaczność, zabawa czy też groteska, bezpardonowo atakująca drażliwą kwestię stereotypów płci czy społecznych oczekiwań, co do sposobu kształtowania tożsamości genderowej, to podstawowy motyw obecny w pracy Autoerotique.

Ironiczny dystans rozpuszcza wrażliwość tematyczną. Symultanicznie wyświetlane na jednym ekranie dwie projekcje, na których autor, pod zarówno męską, jak i damską postacią, symbolizowaną za pomocą stroju, dokonuje „striptizu-wymianki” w rytmie mocnego disco, działają dystansująco.

„Przebieranie” obecne w filmie dosłownie i w przenośni symbolizuje tu autorski ironiczny komentarz do społecznych oczekiwań w kontekście płciowego wizerunku. Autoerotyczny performance jednak, jak zwykle w pracach Rumiancewa, to nie tylko stricte krytyczna analiza społecznych uwarunkowań.

Prócz żartobliwego ujęcia problemu płci jako maskarady, niegustownej, obciachowej wręcz gry, artysta jednocześnie radośnie promuje genderową płynność, kołysząc się w rytm wspomnianego disco sugeruje, że w każdym z nas jest i anima, i animus.

Opis na podstawie: J. Zielińska, Daniel Rumiancew, w: Nowe zjawiska w sztuce polskiej po 2000, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Warszawa 2007; J. Baudrillard, Spisek sztuki, tłum. Sławomir Królak, Warszawa 2006; M. Nieludcew, Tańcząc ze łzami w oczach. Daniel Rumiancew w Goldex Poldex, http://cojestgrane.pl.

(AH)