Filmoteka Muzeum

Kino tautologiczne to szereg krótkich filmów zrealizowanych w paradygmacie kina strukturalnego – nurtu powstałego pod koniec lat 60., poświęconego badaniu materiałowych wyznaczników filmu. Podejmując analizę filmu jako medium, Ewa Partum koncentruje się na problemie automatyzmu przekazu filmowego i strukturze jego języka. „Nie jest to zajmowanie się estetyką”, twierdzi artystka, „jest to nowego rodzaju praktyka filozoficzna w obszarze, w którym relacje między obrazem filmowym a pracą kamery wyczerpują zakres zainteresowania rzeczywistością filmu”. W praktyce artystycznej te idee przyjmują, na przykład, formę analizy przepływu taśmy filmowej przez projektor, jak w filmie 10 metrów taśmy. W cyklu wyróżnia się Film by Ewa, analizujący drogi artystycznej komunikacji i diagnozujący, że chęć bezpośredniego komunikowania idei przez artystę jest niemożliwa do zrealizowania. „Zakrywając po kolei usta, oczy, uszy (co ma znaczyć, że idea jest w artyście i jest nieprzekazywalna) Ewa Partum formułuje pogląd w jej zamierzeniu obrazujący alienację twórcy sztuki pojęciowej, niemogącej wyrazić swojej idei, która materializując się na nośniku lub dostając w pole doświadczenia innego człowieka ulega zniekształceniu i oddala się od pierwowzoru”, pisze Łukasz Ronduda.

Opis na podstawie: Ł. Ronduda, Strategie subwersywne w sztukach medialnych, Kraków 2006.