Filmoteka Muzeum

Biennale Form Przestrzennych w Elblągu to cykliczne wydarzenie artystyczne odbywające się w latach 1965-1973. Zaowocowało powstaniem w przestrzeni miejskiej kilkudziesięciu abstrakcyjnych rzeźb z metalu. Impreza została zorganizowana przez Galerię EL, prowadzoną przez Gerarda Bluma Kwiatkowskiego, we współpracy z Zakładami Mechanicznymi im. Karola Świerczewskiego Zamech.

Mieszkańcy Elbląga przyglądają się montażowi 9-metrowej formy Jerzego Lengiewicza z charakterystycznymi „antenami nasłuchowymi” w ramach I Biennale Form Przestrzennych w 1965 roku w pobliżu dzisiejszego gmachu Urzędu Miejskiego w okolicach ul. Ratuszowej. Forma w latach 80. została przeniesiona do Parku Kajki. Widok 8-metrowej, nieistniejącej już rzeźby Josefa Wagnera – części zbiorowej realizacji artystów z Czechosłowacji w ruinach kościoła Bożego Ciała z 1965 roku. Rzeźba przyjęła formę wysokiej kolumny z sześciennych modułów ustawionej na postumencie w zniszczonej wnęce kościoła. Forma przestrzenna Jana Wagnera wysokości 2,5 m z charakterystycznymi hakowatymi, wygiętymi ramionami. Powstała w 1965 roku w ramach zbiorowej realizacji artystów z Czechosłowacji. W latach 90. została przeniesiona na skrzyżowanie ulic Robotniczej i Teatralnej.

Rzeźba Juliana Bossa-Gosławskiego w formie czwórliścia, z którego wnętrza wyrastają ostro zakończone pionowe elementy. Forma wysokości 12,5 m (najwyższa z elbląskich realizacji) powstała w 1965 roku nieopodal ulicy Stary Rynek. 4,5-metrowej wysokości forma Henryka Stażewskiego powstała w 1956 roku na skwerze pomiędzy Placem Słowiańskim a Starym Miastem. Rzeźba składa się z cienkich płytek w kształcie kwadratu o wklęsłych bokach przymocowanych na prętach do wznoszącej się po łuku pionowej ściany. Ponownie forma Jerzego Lengiewicza, widziana od dołu. Rzeźba Krystyna Zielińskiego z 1965 roku w formie okręgu złożonego z rur przeciętych wzdłuż. 3-metrowej wysokości forma zlokalizowana jest na skrzyżowaniu ulic Giermków i Szkolnej.

Forma autorstwa Gerarda Bluma Kwiatkowskiego o wymiarach 2 x 4 x 3 m, składająca się z wielu połączonych ze sobą ostrosłupów. Bardzo krótkie ujęcie formy kinetycznej Adama Marczyńskiego w Parku Kajki. 7-metrowej wysokości kompozycja składa się z prostokątnych kasetonów, do których przymocowane zostały poruszane siłą wiatru klapy. Widok ogólny okolic Elbląga z Góry Chrobrego wraz ze zlokalizowaną tam, nieistniejącą już rzeźbą Zniszczenie Henryka Morela powstałą w 1969 roku w ramach II Biennale Form Przestrzennych. 7-metrowej wysokości kompozycja składała się z odpadków złomu i blachy o nieregularnych kształtach i według koncepcji artysty miała ulec stopniowej degradacji w wyniku upływu czasu i warunków atmosferycznych.

Bardzo krótkie ujęcie fragmentu 3,5-metrowej formy Jerzego Krechowicza z 1965 roku ustawionej obok bramy wjazdowej na dziedziniec Galerii EL (pierwotnie w głębi ruin dawnego klasztoru), będącej jedyną rzeźbą zrealizowaną podczas I Biennale łączącą elementy metalowe i drewniane. Zwężająca się ku szczytowi rura z rozerwanym okręgiem na szczycie to 7-metrowej wysokości forma Edwarda Krasińskiego zrealizowana w 1965 roku w południowo-zachodniej części dziedzińca Galerii EL. Forma Jerzego Jarnuszkiewicza tytułowana Witacz lub Kompozycja drogowskazowa powstała w 1965 roku na skrzyżowaniu ulic Rycerskiej, Sopockiej i al. Tysiąclecia. 8-metrową kompozycję przymocowaną do podstawy stalowymi odciągami budują płaskie blachy przytwierdzone równolegle pod ostrym kątem do ramy.

Opis na podstawie: Otwarta Galeria. Formy przestrzenne w Elblągu. Przewodnik / Open Gallery. Spatial forms in Elbląg. Guidebook, red. J. Denisiuk, Elbląg 2006.
 

(ŁM)

Rok powstania: 1965
Czas trwania: 2'03"
Język: bez dźwięku
Miejsce: Galeria EL, Elbląg
Oryginalne media: 16 mm

© Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu

Data nabycia: 01.06.2012
Sposób nabycia: depozyt
Forma własności: depozyt

PROGRAMY FILMOWE Z TĄ PRACĄ