Filmoteka Muzeum

Tomasz Machciński to autor powstającego od pół wieku opus magnum, na które w chwili obecnej składa się̨ ponad dwadzieścia dwa tysiące fikcyjnych lub zawłaszczonych tożsamości, utrwalonych na fotograficznych autoportretach. Jego sztuka w pionierski sposób demaskuje performatywność wszelkich tożsamości, a dziś stanowi celny komentarz do nadprodukcji wizualnych autoreprezentacji. Jest reżyserem, aktorem, kostiumografem, w końcu artystą – fotografem i archiwistą swoich własnych dokonań.

Od 2006 roku, wykorzystując możliwości aparatu cyfrowego, nagrywa również performansy dokamerowe – „Pieśni tylko moje”, będące rejestracją improwizowanych utworów wokalnych. Medium sztuki Machcińskiego stanowi jego naznaczone chorobami, nienormatywne ciało. Artysta na przemian eksponując i kamuflując defekty swojej fizyczności, nadaje jej swobodnie znaczenia i przejmuje kontrolę nad spojrzeniem widza. Jego credo artystyczne brzmi: „Nie stosuję peruk, trików, natomiast wykorzystuję wszystko, co dzieje się z moim organizmem, jak: odrastanie włosów, ubytek zębów, choroby, starzenie się itp. Dzieło sztuki to ja, Tomasz Machciński. Sam stworzyłem dzieło jedyne, niepowtarzalne w świecie. Opisałem swoje życie w fotografii, literaturze, pracy w rzeźbie, filmie i mojej muzyce”.