Filmoteka Muzeum

Jeden z epizodów filmu zrealizowanego grupowo w lutym 1971 roku. W epizodzie Mojżesz mamy przede wszystkim do czynienia z „ujawnianiem formy złożonej”, które było związane z chęcią kontestacji formy zamkniętej. W ramach tej strategii artyści zastosowali takie zabiegi formalne, jak: kontrast, podobieństwo, skojarzenie, prowokacja, przeniesienie, zderzenie sytuacji (np. uczniowie liceum im. Lelewela – zaproszeni poprzedniego dnia podczas działań w szkole – „przeniesieni” ze szkoły i „zderzeni” z marmurowym posągiem Mojżesza). W ten sposób artyści próbowali ujawnić, że tradycyjne formy rzeźbiarskie nie są autonomiczne, one zawierają się „w ciągu” wielu złożonych relacji rzeczywistego świata. Chodziło o to, aby pokazać wielość możliwości i bogactwo pozornie już zdefiniowanych „sytuacji” formalnych.
Na początku lat 70. Mojżesz był pokazywany synchronicznie ze slajdami, na dwa lub trzy ekrany. W 2001 roku jedna z takich wieloekranowych projekcji została zrekonstruowana.

Uczestnicy i współautorzy:
Zofia Kulik, Przemysław Kwiek, Jan S. Wojciechowski, Bartłomiej Zdrojewski (studenci i absolwenci Wydziału Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych), Paweł Kwiek, Tatiana Dębska, Jacek Zalewski (studenci Wydziału Operatorskiego łódzkiej Szkoły Filmowej), Ewa Lemańska (Wydział Aktorski łódzkiej Szkoły Filmowej), Pani Halina (modelka).