Filmoteka Muzeum

„Cóś” jest przesłodzoną, trochę dziecinną formą słowa „coś”. Zasłonięte szarym płótnem „cóś” zostało umieszczone przez artystów w rogu sali ok. 1,5 m nad podłogą w worku powieszonym na czterech linach. Kwiek i Kulik stali po obu jego stronach, oświetleni dwoma rzutnikami. Oboje mieli przyczepiony do czubka nosa brylancik, rzucający tęczowe błyski i trzymali w rękach książki. Otwierali je na chybił trafił i czytali na przemian: jedna osoba urywki wiersza Norwida, druga Apollinaire’a. Następnie zapalili światło i odsłonili szare płótno, spod którego wyłoniła się wyrzeźbiona głowa: z przodu złota, na czubku jej złotego nosa też brylancik, a z tyłu szmaty, papier, drut i grudy gipsu. Na głowie, jak na blacie, leżała książka – katalog chałtur wykonywanych od wielu lat przez KwieKulik dla zarobku. Następnie na dwie prostopadłe do siebie ściany wyświetlane były przezrocza, dokumentacja chałtur.