Filmoteka Muzeum

Wiktor Gutt rejestruje jedno z działań z cyklu „inicjacji dziecięcych”, które wraz z Waldemarem Raniszewskim organizował od 1971 roku. W intymnym, domowym otoczeniu artysty ukazani zostają jego trzyletni syn oraz żona w trakcie „plastycznego dialogu”, w którym nośnikami znaczeń nie są słowa, lecz mimika twarzy, dotyk, znaki plastyczne. Widzimy także lusterko będące stałym elementem „inicjacji”. Projekt Gutta i Raniszewskiego wyraża fascynację dziećmi, jako „dzikimi” w obrębie zracjonalizowanej cywilizacji, zaś malowanie ciała silnie nawiązuje do kultury społeczności pierwotnych oraz ich barwnych, magicznych rytuałów. Niezwykle istotny jest także zachodzący proces komunikacji – dziecko wyraża siebie w sposób nieskrępowany uwarunkowaniami języka, a dorosły wsłuchuje się w wysyłane przez nie komunikaty i odpowiada na nie. Choć „inicjacje” miały w założeniu pełnić funkcję dydaktyczną, dzieci szybko udowodniły, że należy im się pozycja równoprawnego partnera w dialogu. „Inicjacja” jest zatem działaniem o charakterze społecznym i artystycznym, a jej istotą jest relacja komunikacyjna dorosłego i dziecka.

Uczestnicy: Łukasz Gutt (lat trzy), Barbara Turkiewicz-Gutt.

Opis na podstawie: Dzikość dziecka. Kreacje dziecięce – Malowanie ciała 1972-2008, kat. wystawy, Królikarnia, Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie, 2008.