Filmoteka Muzeum

Film należy do grupy realizacji Oskara Dawickiego, w których tematem sztuki przewrotnie uczynił on jej brak, a także wyrazy ubolewania i skruchy z tego powodu. W szeregu filmów Dawicki zajmuje się przepraszaniem za to, że nie mógł dotrzeć do widzów, ponieważ zaciął się w windzie, zgubił się w obcym mieście albo zepsuł mu się samochód, itd. 

Artysta wydobywa pustkę obecną w sztuce, którą wiąże z porzuceniem esencjalistycznej i metafizycznej refleksji na rzecz pragmatycznego „rozpuszczenia” w rzeczywistości, związanego z post-konceptualnym zwrotem lat 60. i 70. Odniesienie do owej pustki jest wyrazem agambenowskiej niemożności naprawienia rzeczy „zdanych nieodwołalnie na swój sposób bycia” i cofnięcia się do czasu przed zeświecczeniem artystycznego paradygmatu.

Zamiast wypierać świadomość upadku sztuki, Dawicki daje jej dobitny wyraz, co odczytywać można jako jego strategię artystyczną na czasy, w których wszystkie wielkie i pionierskie odkrycia zostały już dokonane. Dawicki uwypukla także tym samym tragiczny wymiar figury artysty decydującego się tworzyć sztukę po jej końcu, czyniąc z niego karykaturę bohatera tragicznego.


Opis na podstawie: G. Agamben, Profanacje, Warszawa 2006; G. Agamben, Wspólnota która nadchodzi, Warszawa 2008; Ł. Ronduda, Warpechowski, Konieczny, Uklański, Bodzianowski, Dawicki, Warszawa 2010; H. Segal, Marzenie senne, wyobraźnia i sztuka, Kraków 2000.

 

Rok powstania: 2005
Czas trwania: 4'34"
Język: polski (angielskie napisy)
Oryginalne media: BETA SP

© Oskar Dawicki, dzięki uprzejmości Galerii Raster

Data nabycia: 22.08.2011
Sposób nabycia: depozyt
Forma własności: depozyt