Filmoteka Muzeum

Film należy do grupy realizacji Oskara Dawickiego, w których tematem sztuki przewrotnie uczynił on jej brak, a także wyrazy ubolewania i skruchy z tego powodu. W szeregu filmów Dawicki zajmuje się przepraszaniem za to, że nie mógł dotrzeć do widzów, ponieważ zaciął się w windzie, zgubił się w obcym mieście czy – jak w tym filmie z Orońska – zepsuł mu się samochód. Artysta wydobywa zatem pustkę obecną w sztuce, którą wiąże z porzuceniem esencjalistycznej i metafizycznej refleksji na rzecz pragmatycznego „rozpuszczenia” w rzeczywistości, związanego z post-konceptualnym zwrotem lat 60. i 70. Odniesienie do owej pustki jest wyrazem agambenowskiej niemożności naprawienia rzeczy „zdanych nieodwołalnie na swój sposób bycia” i cofnięcia się do czasu przed zeświecczeniem artystycznego paradygmatu. Zamiast wypierać świadomość upadku sztuki, Dawicki daje jej dobitny wyraz, co odczytywać można jako jego strategię artystyczną na czasy, w których wszystkie wielkie i pionierskie odkrycia zostały już dokonane. Dawicki uwypukla także tym samym tragiczny wymiar figury artysty decydującego się tworzyć sztukę po jej końcu, czyniąc z niego karykaturę bohatera tragicznego.

Opis na podstawie: G. Agamben, Profanacje, Warszawa 2006; G. Agamben, Wspólnota która nadchodzi, Warszawa 2008; Ł. Ronduda, Warpechowski, Konieczny, Uklański, Bodzianowski, Warpechowski, Dawicki, Warszawa 2010; H. Segal, Marzenie senne, wyobraźnia i sztuka, Kraków 2000.
 

(ŁM)

Rok powstania: 2003
Czas trwania: 1'26''
Język: polski
Miejsce: Orońsko
Oryginalne media: VHS

© Oskar Dawicki, dzięki uprzejmości Galerii Raster

Data nabycia: 22.08.2011
Sposób nabycia: depozyt
Forma własności: depozyt

PROGRAMY FILMOWE Z TĄ PRACĄ