Filmoteka Muzeum

Ewa Tatar pisze o pracy Przemysława Branasa:

Rytuały domowe to rodzaj autorskiej mitologii Przemysława Branasa. Połączenie swojskiego i obcego, egzotycznego klimatu służy do organicznej i osadzonej mocno w przestrzeni materii opowieści o tożsamości. Temu służy też praca ze zuniwersalizowaną, bo niemożliwą do zatrybuowania egzotyką, odsyłającą widza w rejony tego, co niesamowite, co powinno pozostać w ukryciu, a zostało wypowiedziane.

Nastrój filmu budowany jest w oparciu o pulsacyjny rytm oraz kontrast kolejnych sekwencji. Branas dzieli się w pracy swoim pejzażem wewnętrznym, budując dla tego świata duchowego swoistą substancjalność. Buduje rodzaj dialektyki witalności i rozkładu.

W wideo wykorzystano introspekcyjne ujęcia przestrzeni intymnych związanych ze współczesnością artysty i pochodzących z nieistniejącej już krainy jego dzieciństwa. Użyte obiekty i performance są charakterystyczne dla mocno empirycznej praktyki Branasa, której osią zawsze jest medytacyjna, wielogodzinna i mozolna pracy nad detalem oraz performans powiązanego z praktykami magicznymi, rytuałami szamańskimi, w tym rytuałami przejścia.

Formalnie czy estetycznie artysta porusza się w obszarze od surowości zanurzonej w konceptualizmie sztuki ciała po jej późniejsze, queerowe odsłony, przez malarstwo materii po estetykę internetu