Kino-Sztuka. Zwrot kinematograficzny w polskiej sztuce współczesnej
Spotkanie wokół książki

Czego w filmie poszukują Anka i Wilhelm Sasnalowie bądź Katarzyna Kozyra? Dlaczego Zbigniew Libera nakręcił pełnometrażowe dzieło, które pokazywane ma być w kinach, a nie tylko w przestrzeniach muzealnych i galeryjnych?

Kino–sztuka to nowe zjawisko artystyczne, w ramach którego twórcy z pola sztuki współczesnej zmieniają się w reżyserów pełnometrażowego kina fabularnego. Kręcą oni narracyjne, operujące emocjami, aktorskie filmy, skierowane do kinowej, a nie tylko galeryjnej publiczności. Krótko mówiąc, kino–sztuka to zwrot kinematograficzny w polskiej sztuce współczesnej.

Książka „Kino-Sztuka” wydana przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Krytykę Polityczną próbuje uchwycić zjawisko, które dopiero się tworzy, w przypadku którego widać jednak, że nie będzie miało spójnej estetyki. Jego siłą będzie różnorodność estetyk i strategii wobec nowego medium.

Autorzy książki, podążając za tą różnorodnością, zestawiają bogatą kolekcję materiałów źródłowych (fragmenty scenariuszy, fotosów, dokumentacje prac z galeryjnych) z tekstami analitycznymi. Największą siłą tej pracy są rozmowy, jakie podejmują z artystami. Wśród nich są między innymi: Oskar Dawicki, Katarzyna Kozyra, Zbigniew Libera, Anka i Wilhelm Sasnalowie, Wojciech Marczewski, Adam Sikora.