Jenny Nachtigall. Sprzeczność i obieg
Nigdy więcej. Sztuka przeciw wojnie i faszyzmowi w XX i XXI wieku
Pierwsza część konferencji „Nigdy więcej: Sztuka przeciw wojnie i faszyzmowi w XX i XXI wieku” odnosi się do toczących się w obszarze sztuki i poza nią dyskusji na temat form zaangażowania środowiska artystycznego oraz instytucji kultury w kluczowych historycznie momentach.
Wykład Jenny Nachtigall zatytułowany „Sprzeczność i obieg: (antyfaszystowska) polityka formy w berlińskim ruchu Dada i poza nim":
Wychodząc od szeregu technik obrazowych i performatywnych, które były rozwijane w kręgu berlińskiego ruchu Dada między 1918 a ok. 1922 rokiem, wystąpienie skupi się na zmianach i momentach ciągłości, jakie charakteryzowały jawnie antyfaszystowskie ilustracje, montaże i fotografie, które artyści tacy jak George Grosz i John Heartfield wykonywali pod koniec lat dwudziestych XX wieku dla radykalnych czasopism komunistycznych i lewicowych (np. AIZ, Rote Fahne). Autorka jest szczególnie zainteresowana prześledzeniem jak to, co można rozumieć jako specyficzne dla berlińskiego ruchu Dada podejście do „formy jako sprzeczności”, odnosi się do polityki masowego obiegu, która to na przykład określiła późniejszą reakcję Heartfielda na nasilenei się faszyzmu. W jaki sposób i dlaczego polityka ta różni się od tej charakterystycznej dla innych kontekstów artystycznych międzywojennej Europy (jak np. krąg wokół George'a Bataille'a we Francji lub rumuński surrealizm Gherasima Luca'y). Analizując pytania o media i mit, afekty i przemoc, wystąpienie rozważa, czy poprzez te historyczne strategie można wyciągnąć wnioski (a jeśli tak, to jakie) dla różnych krajobrazów politycznych i artystycznych współczesności.
Jenny Nachtigall
Profesorka teorii i historii sztuki współczesnej (lat 2019-20) w Staedelschule Schule we Frankfurcie. Studiowała historię sztuki, kulturoznawstwo i filozofię w Lueneburgu i Londynie (2005-2009). W latach 2014-2019 Nachtigall pracowała w Instytucie Filozofii / Teorii Estetyki Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Wcześniej pracowała jako researcherka w Tate Modern w Londynie (2010-11) i uczyła m.in. na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie i na Wydziale Historii Sztuki na University College London (UCL), gdzie ukończyła również doktorat zatytułowany „Form as Contradiction. Berlin Dada's Impossible Formalisms” (publikacja w przygotowaniu). W 2013-14 zrealizowała projekt "art and (re)production” (HU Berlin, UCL) wraz z Dorotheą Walzer, a w 2017 współorganizowała wystawę oraz projekt magazynu Klassensprachen / Class Languages wraz z Evą Birkenstock, Kerstin Stakemeier i Stephanie Weber. Pisze m.in. dla Artforum i Texte zur Kunst.
