Debata: David Crowley, Justyna Balisz-Schmelz i Piotr Słodkowski
Sztuka przeciw wojnie i faszyzmowi w XX i XXI wieku
Pierwsza część konferencji „Nigdy więcej: Sztuka przeciw wojnie i faszyzmowi w XX i XXI wieku” odnosi się do toczących się w obszarze sztuki i poza nią dyskusji na temat form zaangażowania środowiska artystycznego oraz instytucji kultury w kluczowych historycznie momentach.
David Crowley
historyk, wykładowca NCAD w Dublinie. Autor książek Socialism and Style. Material Culture in Post-war Eastern Europe (2000), Warsaw (2003), Socialist Spaces. Sites of Everyday Life in the Eastern Bloc (2003) oraz Pleasures in Socialism: Leisure and Luxury in the Eastern Bloc (2010). Kurator wystaw, między innymi: Cold War Modern (z Jane Pavitt) w Victoria and Albert Museum w Londynie (2008–2009) i Notatki z podziemia. Sztuka i muzyka alternatywna w Europie Wschodniej 1968–1994 (z Danielem Muzyczukiem) w Muzeum Sztuki w Łodzi (2016–2017) i Akademie der Künste w Berlinie (2018).
Justyna Balisz-Schmelz
historyczka i krytyczka sztuki, absolwentka historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 2015 roku obroniła pracę doktorską napisaną pod kierunkiem dr hab. Marii Hussakowskiej. W latach 2005–2010 studiowała historię sztuki oraz wiedzę o teatrze na Humboldt-Universität, a następnie na Freie Universität w Berlinie. Publikowała m.in. w „Przeglądzie Zachodnim”, „Jahrbuch der Deutschen Akademie der Wissenschaften zu Berlin”, „Zeszytach Artystycznych” oraz w tomie Display. Strategie Wystawiania (Universitas 2012). Jest autorką kilku przyczynków do katalogów wystaw oraz kilkudziesięciu tekstów krytycznych, które ukazały się m.in. na łamach czasopism: „arteon”, „Obieg”, „Szum” oraz „Fragile”. Zajmuje się także przekładami z zakresu historii i teorii sztuki z języka niemieckiego. Współpracowała z Międzynarodowym Centrum Kultury oraz ze Śródmiejskim Ośrodkiem Kultury w Krakowie, a także z Centrum Badań Historycznych PAN w Berlinie. Wykłada na kulturoznawstwie Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej zainteresowania naukowe ogniskują się wokół badania możliwości aplikacji kulturoznawczych teorii pamięci zbiorowej na polu sztuk wizualnych, w szczególności w sztuce niemieckiej po 1945 roku.
Piotr Słodkowski
historyk sztuki, adiunkt w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Absolwent programu doktorskiego Akademii Artes Liberales. Autor książki Modernizm żydowsko-polski. Henryk Streng / Marek Włodarski a historia sztuki (2019). Redaktor tomów Przestrzeń społeczna. Historie mówione Złotego Grona i Biennale Sztuki Nowej (2014) oraz (z Agatą Pietrasik) Czas debat. Antologia krytyki artystycznej z lat 1945–1954 (2016). Dwukrotny laureat Nagrody Stowarzyszenia Historyków Sztuki im. Szczęsnego Dettloffa (2017, 2018). Interesuje się polską i środkowoeuropejską sztuką XX wieku w perspektywie współczesnej myśli humanistycznej.
