Alina Szapocznikow Dokumenty. Prace. Interpretacje
Iwona Szmelter: Nieśmiertelność/śmiertelność: konserwacja dziedzictwa

Zaprezentuję najnowszy raport z konserwacji i restauracji dzieła Aliny Szapocznikow, które stanowi unikalne zjawisko XX wieku, zarówno jeżeli chodzi o formę, jak i spektrum artystycznych znaczeń.

W trosce o jej dziedzictwo podjęliśmy wyzwanie prezentacji jej prac w formie jak najwierniej odzwierciedlającej intencje artystki. W 25 rocznicę śmierci artystki, w 1998 roku, zorganizowano wielką retrospektywę prac artystki, reprezentującą wszystkie fazy twórcze. Wydany wkrótce katalog prac zawierał ponad 500 obiektów, z których 129 odrestaurowałam z pomocą małego interdyscyplinarnego zespołu specjalistów. Do dziś odrestaurowaliśmy kolejne 12 z rzeźb artystki. Techniki i technologie dzieł Aliny Szapocznikow prezentują niezwykłą różnorodność – od gipsu, brązu i marmuru, po barwiony poliester, poliuretan i wmontowane elementy gotowe, organiczne, takie jak trawa czy gazeta. Prace były w kawałkach, jak puzzle, pokrywał je szary nalot, niesłusznie literacko interpretowany jako „rakowacenie” jej rzeźb. Wstępne badania zostały oparte na przestudiowaniu dokumentacji pracy artystki, jej wypowiedzi publicznych, wywiadów, reakcji krytycznych i medialnych. W zasadniczych i technicznych sprawach konsultacji udzielał pan Piotr Stanisławski, syn i spadkobierca Szapocznikow, który współpracował z nią przy jej ostatnich projektach. Podjęto konsultacje z chemikami w celu ustalenia rodzaju użytego materiału. Te badania dały podstawy do weryfikacji opisu technik i technologii użytych w pracach Szapocznikow.

Zobacz także: