Performans Wojciecha Kosmy
W jakiej emocjonalnej rzeczywistości chciałbyś/chciałabyś żyć?

12 października 2016 (Środa)

„W jakiej emocjonalnej rzeczywistości chciałabyś/chciałbyś żyć?” to pytanie inicjujące 4-dniowy performans Wojciecha Kosmy przygotowany dla Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

Performans Kosmy, tworzony wraz z uczestnikami warsztatów – Anną Bal, Martą Baron, Piotrem Ceranką, Dorotą Glac, Martą Jalowską, Jaśminą Kasenko, Moniką Krawiecką, Jeremim Pedowiczem, Martą Przybył, Patrykiem Różyckim, Karoliną Rychlik, Anetą Stańską i Marią Śmiszek – to wydarzenie w formacie talk-show nastawione na kreowanie emocjonalnej rzeczywistości – tej, której potrzebujemy albo tej, której pragniemy.

Narzędziem jest tu spontaniczne poznawanie opinii zaproszonej publiczności, która na równi z grupą performerów (prowadzących) współtworzyła ten performans. Podzielony na cztery części (epizody) będzie się on rozwijał w czasie, dotykając ważnych obecnie kwestii społecznych, takich jak tożsamość, seksualność, religia czy migracje. Celem jest poszukiwanie sposobów wyrażania głosów odmiennych i zmarginalizowanych, a metodą sięganie do gestów abstrakcyjnych i do wyobraźni jako źródła nowych form politycznej sprawczości. Działanie i zadawane pytania sprawdzają, jak okazujemy uczucia (albo jak one nami kierują), jak intymność i emocje funkcjonują w społecznej przestrzeni (Sara Ahmed) i jak nakładają się na/zamieniają się w polityczne i społeczne sądy lub opinie.

Performans został poprzedzony warsztatami, które eksplorowały naglące społecznie tematy, jak również ćwiczyły sposoby rozmowy i działania. Ich uczestnicy - artyści, tancerze, terapeuci i działacze społeczni - dyskutowali pytania, które następnie stały się tematami i tytułami poszczególnych wydarzeń. W czasie performansu pytania te staną się punktem wyjścia do działania z publicznością, poruszającego się pomiędzy fikcją i rzeczywistością, „autentycznością” i sztucznością, sferą prywatną i publiczną, nie dając prymatu żadnej ze stron. To celowe „zawieszenie” statusu dziejącego się wydarzenia będzie dodatkowo sproblematyzowane przez wszechobecne oko kamery jako metafory sfery publicznej, która kształtuje i definiuje nasze sądy i opinie.

Całe wydarzenie będzie filmowane, a jego efektem będzie zapis filmowy umieszczony na platformie YouTube. Udział w performansie wiąże się z wyrażeniem zgody na wykorzystanie wizerunku do celów projektu.