Wygnani do raju? Skąd się biorą uchodźcy u bram UE
Z Adamem Leszczyńskim rozmawiał Michał Sutowski

Rozmowa z Adamem Leszczyńskim była jednym z wydarzeń w letnim cyklu towarzyszącym aktualnym wystawom w Muzeum. Serię współorganizuje Instytut Studiów Zaawansowanych.

Tysiące uchodźców z Afryki i Bliskiego Wschodu próbują za wszelką cenę przedostać się do enklawy dobrobytu, jaką mimo kryzysu gospodarczego wciąż jest Unia Europejska. Medialne doniesienia o tonących na Morzu Śródziemnym, koczujących w obozach przejściowych i przeprowadzanych przez kolejne „zielone granice” ofiarach wojny, głodu, nędzy i klęsk żywiołowych budzą odruchy solidarności, ale także – a nawet częściej – uczucie paniki i sprzeciwu wobec obcej „inwazji”. Zamiana Europy w twierdzę i zamknięcie jej przed zdesperowanymi przybyszami z Południa to coraz częściej słyszany postulat europejskich wyborców, na który odpowiadają dziś nie tylko ruchy ksenofobiczne czy partie skrajnej prawicy, ale także politycy głównego nurtu.

Uchodźcy i emigranci ekonomiczni przybywają zazwyczaj z dawnych kolonii państw europejskich, których zależność gospodarcza utrzymywała się przez całe dekady po odzyskaniu niepodległości; liczne konflikty zbrojne w ich ojczyznach toczyły się przy udziale Zachodu. Jednocześnie opinia publiczna UE przekonana jest o ogromnej skali pomocy świadczonej przez zamożne kraje na rzecz Południa.

O tym z czego wynika odpowiedzialność moralna, polityczna i ekonomiczna Unii Europejskiej za obecny stan rzeczy; czy dotychczasowa „pomoc rozwojowa” dla krajów Południa poniosła klęskę; czy i jak możliwa jest poprawa losu uchodźców w Europie – z Adamem Leszczyńskim rozmawiał Michał Sutowski.