ZBIGNIEW WARPECHOWSKI – RYSUNEK W KĄCIE, 1971 (1-1/1)
Akcja w Galerii Foksal, Warszawa 1971
"Akcja Zbigniewa Warpechowskiego (…) odnosiła się do ograniczonej, iluzorycznej przestrzeni wolności i artystycznej autonomii w Polsce lat 70. Wciśnięty w róg pomieszczenia galerii artysta starał się zaanektować jak największy obszar ściany wykonując kołowymi ruchami ramion rysunek węglem.
Umiejscowienie artysty (w rogu pomieszczenia) zdawało się charakteryzować marginalną społeczną pozycję artysty w Polsce lat 70. Niewygodna pozycja „tworzenia” a także rysunek, którego krańce wyznaczały nie granice strony, ale ograniczanie ruchów ciała, fizyczny wysiłek anektowania, można potraktować jako metaforę strategii oporów sytuacji definiowanej przez – jak zauważa Waldemar Baraniewski – „politykę obszarów wyłączonych”. Określała ona całą dekadę lat 60. – lansującą model w miarę wygodnego życia i funkcjonowania w autorytarnym państwie za cenę porzucenia pragnienia transgresji. Wciśnięty w kąt galerii Warpechowski zdawał się wskazywać na ograniczoność i znikomość działań artysty awangardowego w obrębie szklanego muru, a zarazem akcentować wolność artysty, akcja krytycznie odnosiła się do iluzji autonomii działań artystycznych w państwie autorytarnym, a zarazem definiowała strategie oporu jako sytuację stałego zagrożenia galerii/pola artystycznego przez – brudzący węglem białe ściany/zaznaczający swoją obecność w porządku dyskursu – podmiot."
