Opis pochodzi ze strony Filmoteki Muzeum
Strefami kontaktu nazywał Zarębski swoje wszechstronnie oddziałujące na zmysły widza performance’y, które miały na celu wywołanie nie tylko intelektualnego zaangażowania, lecz także wejście w sferę emocji i doznań odbiorcy.
Owo percepcyjne i zmysłowe odświeżenie dokonywało się w innowacyjnych operacjach kontrastowania działań, faktur i barw. W filmie Strefy kontaktu jego wyrazem jest ciągłe zderzanie obrazów przedstawiających sferę publiczną Warszawy lat 70. ze scenami prywatnych, erotycznych rytuałów wykonywanych przez Zarębskiego oraz osoby z jego najbliższego otoczenia.
W realizacji tej artysta, który „przez całe życie szukał radykalnego misterium Erosa” bardzo odważnie podejmuje problematykę ciała i erotyzmu. Prezentując naturalistyczne obrazy praktyk seksualnych, Zarębski znacznie przekracza granice dotychczasowych modeli przedstawiania ciała w sztuce, atakując i świadomie naruszając tabu panujące w komunistycznej Polsce.
Jednak niezwykłe wyrafinowanie estetyczne przedstawień oraz wpisanie ich w konwencję działań z przedmiotami neutralizuje po części prowokacyjny wymiar proponowanych obrazów.
Opis na podstawie: K. Piotrowski, Krzysztof Zarębski. Erotematy słabnącego Erosa. Przyczynek do dziejów sztuki performance w Polsce i Stanach Zjednoczonych po 1968 roku, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia", Radom 2009; Ł. Ronduda, Sztuka polska lat 70. Awangarda, Warszawa 2009.
(ŁM)