KRZYSZTOF NIEMCZYK ZE SKRZYDŁAMI POETY PODCZAS HAPPENINGU LECHA I WACŁAWA JANICKICH, 1969 (1-10/10)
Krzysztof Niemczyk był krakowskim pisarzem, malarzem, performerem i postacią znaną z prowokacji. Często pojawiał się na ulicach Krakowa w przebraniu i w makijażu, swoim ekscentrycznym zachowaniem ośmieszając wszelkie normy społeczne.
Zasłynął jako autor powieści „Kurtyzana i pisklęta, czyli krzywe zwierciadło namiętnego działania albo inaczej studium chaosu” (po polsku wydano ją dopiero w 2007 roku).
Niemczyk fascynował Tadeusz Kantora i ówczesną awangardę artystyczną, która przyjęła go na krótko do swojego grona. Zaprzyjaźnił się z Anką Ptaszkowską i bywał w Warszawie w Galerii Foksal. Odegrał ważną rolę w akcji „My nie śpimy”, którą przeprowadzili Mieczysław Dymny, Stanisław Szczepański, Tomasz Wawak (z udziałem krytyków Galerii Foksal m.in. Anki Ptaszkowskiej i Wiesława Borowskiego) podczas IV Sympozjum i Wystawy „Złote Grono” w Zielonej Górze w 1969 roku. Niemczyk wykazał się największą inwencją w nękaniu oficjeli. Kiedy w 1970 roku krytycy Galerii Foksal, sformułowali Nowy Regulamin Galerii Foksal, który postulował przekształcenie galerii w placówkę informującą o akcjach artystycznych odbywających się poza murami galerii, Niemczyk miał być pierwszym, który podchwycił te hasła, organizując w restauracji Grand Hotelu w Warszawie akcję „Kelnerze, ty nam dzisiaj dasz napiwek”.
Niemczyk nie bał się skandalu, mając i tak niewiele do stracenia, pozwalał sobie na dużo więcej niż którykolwiek z artystów. Nieobce mu były przesłuchania na komisariacie, żył w nędzy, a swoich zachowań nie traktował jako sztuki.
