Oburzeni | Occupy Biennale
Prowadzenie: Occupy Berlin, 15M Movement (Barcelona, Madryt), Occupy Frankfurt, Artyści w Occupy Amsterdam, Occupy Museums (Occupy Wall Street) i inni
Miejsce: KW
Polityka rozumiana jako otwarty proces zbiorowych negocjacji, dyskusji i podejmowania decyzji została w ostatnich latach ograniczona do czystej administracji. Jesteśmy zmuszani do wiary w to, że „delegowana demokracja” wraz z wolnym rynkiem jest w stanie skutecznie dbać o potrzeby ludzi i stanowi naszą ostateczną perspektywę.
W odpowiedzi obecnie jest wypracowywana nowa polityka. Niedawne globalne ruchy protestu są odpowiedzią na nagłą potrzebę wspólnotowości, i to właśnie ludzie z nimi związani sprawiają, że polityka jest dziś żywa.
W solidarności i we współpracy z reprezentantami ruchów typu Occupy i innych nowych formacji politycznych zawieszamy „dzienny porządek” biennale i oddajemy halę wystawienniczą w KW do dyspozycji aktywistom z różnych grup, jako niezależną strefę w obrębie 7. Biennale Sztuki Współczesnej w Berlinie. Celem tego posunięcia nie jest stworzenie „instalacji artystycznej”, ale zapewnienie aktywistom miejsca pozbawionego ograniczeń, gdzie mogą zaprezentować swoją pracę, walczyć o poparcie, organizować spotkania i wydarzenia czy też edukować publiczność. Pośród grup prezentujących swoje programy znalazły się: Occupy Berlin, która zorganizowała już kilka walnych zgromadzeń w KW po jej ewakuacji w lutym 2012 z parku nieopodal dworca głównego; a także inicjatywy obywatelskie, takie jak Artyści w Occupy Amsterdam, którzy mieli swój namiot w holenderskim obozie Occupy, oraz Occupy Museums z Nowego Jorku, którzy chcą pokazać ukryte cele i interesy świata sztuki: darczyńców, fundatorów, kolekcjonerów, instytucji, artystów i kuratorów.
Kwestionujemy podstawową logikę sztuki, która karze nam wierzyć, że wszystko, co znajduje się w przestrzeni wystawowej jest nieprawdziwe lub wyreżyserowane i może tylko naśladować rzeczywistość. Zastanawiamy się, dlaczego sztuka wydaje się tak martwa, zwłaszcza w czasach tak wielu protestów. Galerie i muzea są również przestrzeniami politycznymi, gdzie możemy tworzyć i prowadzić działalność polityczną i walczyć o wprowadzenie bardziej efektywnych procedur demokratycznych. Allan Kaprow pisał kiedyś o „wyeliminowaniu publiczności”, czyli sytuacji, gdy oglądający zapominają o swojej pozycji widza. Mamy nadzieję, że wszyscy rozpoczynający zwiedzanie biennale w Berlinie tutaj zechcą zamienić swój status widza na status obywatela.
